بعضي اعتقادات آدم رو عقب مي بره. دعواي غدير چيزي جز دعواي دو گروه عرب نبوده و نيست. شيعه زاييده ي مخالفت با عربه و آويزان شدن به يك دعواي درون گروهي اونها.
البته معلومه كه با اعتقاداتت داري حال ميكني، مشكلي نيست ولي وقتي در سطح اجتماع آدم ايرادهاي اين اعتقاد رو ميبينه خيلي دلش مي سوزه. وقتي عزا مهم تر از جشنه، وقتي حتما بايد آسمون پاره بشه تا يه اتفاقي رخ بده، وقتي غير از افسوس و افسردگي چيز ديگه اي اين مكتب به همراه نداره بايد به حال مردم گريست. اين مكتب خيلي افسرده است.
