ای مهربانترین مهربانان !

فرازی از مناجات الذاکرین

خدایا!

تو منزه هر مکانی وعبود هر زمانی و موجود در هر لحظه و آنی ، تو منادی هر زبانی و معظم هر دل و جانی !

پناه بر تو اگر لذتی بی یاد تو نام لذت بگیرد .

و راحتی بی انس تو نام راحت پذیرد .

پناه بر تو که جان جز در جوار قرب تو روی مسرت ببیند و شغلی از طاغت مایه نگیرد .

خدای من !

تو گفتی به حق وچه صادقانه وصمیمانه که :

« ای ایمان آورندگان ! یاد خدا کنید ، زیاد وهمیشه وهر آن وهر لحظه وتسبیح وتنزیه او کنید هر صبح وشام ».

گفتنی به حق وچه صادقانه وصمیمانه که :

« یادم کنید تا از یادتان نبرم ، بخوانیدم تا دست گیرم ، رو سوی من کنید تا به سویتان بیایم ».

پس تو فرمان یاد خویش دادیم و تو نیز وعده وفا فرمودیم .

هم یاد کردن ما ، تو را لطف توست و هم یاد کردن تو ما را .

فرمودی که حضورت را در دلمان مستدام کنیم تا تو نیز از یادمان نبری .

ما عامل فرموده های توئیم ، ما به یاد تو زیست می کنیم ، تو نیز از ابر وعده خویش  باران وفا ببار و ما را در نظر آر .

ای در یاد آورنده به خاطر دارندگان !

ای حضور قلب ذاکران ! ای در اندیشه آنان که در اندیشه تواند ! ای به یاد آنان که با یاد تو می زیند ! ای مهربانترین مهربانان !