نيك ياور براستي قلب انسانهاي غريب و شکسته دل عرش خداي بزرگ و مهربان است.

به يقين اين گفته خود اعتقاد دارم که يقين من در اين مورد در حد همان يقين به روز مرگ است.

ما براي چه آمده ايم؟

هر کسي خود را بشناسد خداي خود را نيز شناخته است.

دليل غربت من خودم هستم و آدم هايي که مي بينم.

شکر خداي را بجاي مي آورم.

حال اگر ما همواره به ياد خدا باشيم آنگاه مي توانيم بگوييم:

الهي من بنده و عبد ضعيف تو هستم.

حرف بسيار است…