مثل محرّم مرا با غصه مَحرم آفريدند

دلم را از گِل غم آفريدند

هميشه در درونم روضه خواني است

مرا مثل محرّم آفريدند

بدون بال تا خورشيد رفتم

مرا از نسل شبنم آفريدند

براي اشك ريزي در محرّم

خطائي بهر آدم آفريدند

اشاره بر قد زينب نمودند

كه طاق آسمان خم آفريدند

ز گيسوي رهاي روي نيزه

به يك الهام پرچم آفريدند

(شيخ رضا جعفري)