دل بايد خاصيت آيينه را پيدا كند تا تمام صفات الهي در آن تجلي يابد
عشق و محبت الهاميست و يا بهتر بگويم تحفه ايست بسا با ارزش كه انسان توسط آن
و به كمك آن، خود را ميشناسد و با آن به سرنوشت و سرانجام خود واقف ميشود.
يگانه چيزي كه انسان را در سير تكامل آن تقويت ميبخشد
و باعث ميشود تا بالاي انسان صفات ناقصه غالب نگردد،
محبت است، بلي محبت جايي براي كينه و ديگر صفات رذيله نميگذارد.
در اثر ممارست كافي محبت جاي كينه، بُخل و عداوت را اشغال ميكند
واين خصايل رذيله را از وجود سالك ، رفته رفته بيرون ميكند.
